Er is meer nodig dan alleen de steunmaatregelen van de regering om de Horeca-sector te redden.

Het opiniestuk van Gert Peersman -Hoogleraar economie aan de UGent –in de Standaard over de zin of onzin van de steunmaatregelen aan de Horeca-sector stemt tot nadenken.

• van de BTW-verlaging zullen inderdaad ook leverancier en klant profiteren ( uit deze studie blijkt dat slechts iets meer dan de helft van de verlaging de Horeca-ondernemer ten goede komt)

• de Horeca-cheque kan wel eens voor de “begoede” klant zijn , die zijn cheque in de Horeca zal besteden en het vrijgekomen budget elders spendeert

• zal de 100% aftrekbaarheid van restaurant- en receptiekosten meer/nieuwe klanten aantrekken?

Is het niet beter de Horeca-ondernemers rechtstreeks te steunen in plaats van de klanten? En dit door een serieuze tussenkomst, beperkt in de tijd, in de vaste kosten van de Horeca-onderneming? Zoals huur, energie, verzekeringen, telefoon- en internet?

Volgens mij slaat Dhr. Peersman de nagel helemaal op de kop als hij twee hoofdredenen benoemt die een groot deel van de lage winstmarges in de Horeca-sector veroorzaken: competitie en lage toetredingsbarrière.

Een lage instapdrempel bepaalt mee dat nog veel uitbaters weinig zicht hebben op het grotere geheel.

Waar sta ik met mijn zaak, waar wil ik naartoe en welke weg moet ik daarvoor volgen. De ondernemers die wel al dat pad uitgetekend hebben, zoeken vaak naar betaalbare oplossingen om die doelen helder te kunnen monitoren. Bovendien zijn zelfs zij geen wondermensen die alle facetten van een moderne bedrijfsvoering onder de knie hebben. Helaas zijn de marges vaak te klein om hier extern advies voor in te winnen.

Het gebrek aan bedrijfskennis, samen met slechte bedrijfsresultaten duwt mensen soms zo ver dat ze beginnen concurreren op een manier die -en dat blijkt meestal achteraf- economisch onverantwoord is. Deze onberedeneerde concurrentie heeft op dat moment al veel schade berokkend bij de collega’s die wel een helder doel voor ogen hadden.

Die strijd om de klant speelt zich ook af op leveranciersniveau. Sommige onder hen zien hun omzetten dusdanig dalen dat ze de markt op gaan met dumpingacties”. Als je daar dan het tarief van een “verplichte” Horeca-zaak naast legt, blijken de verschillen enorm!

Maar moet je het de “vrije” uitbater kwalijk nemen dat hij een deel van die extra marge gebruikt om klanten te lokken met lage prijzen? Moet je het de leverancier kwalijk nemen dat hij zijn (vaak risicovolle) investering wil recupereren?

Wat ik weet is dat in beide scenario’s de marge van de Horeca-ondernemer onder druk staat.

Dus neen, de steunmaatregelen van de regering Wilmès alleen, zullen de sector niet redden. Daar zal een vergaande professionalisering voor nodig zijn, die hopelijk niet ten koste zal gaan van onze “kleinschalige” Belgische Horeca. De Belgische consument vraagt nog steeds naar lokale horeca met een leuk concept, goede producten en aangename klantbeleving.

En het positieve aan deze changing times is:

• dat ondernemers met of tegen hun wil, verplicht zullen zijn hun business tegen het licht te houden

• dat daar nieuwe, andere of aangepaste bedrijfsmodellen zullen uitkomen

• dat dit uiteindelijk zal resulteren in een rendabele Horeca-zaak waar de ondernemer geld verdient en zijn klanten zich welkom voelen

En is dat nu niet net de reden waarom veel Horeca-mensen voor deze harde, tijdrovende maar zo leuke sector hebben gekozen?

Deel gerust jullie inzichten via geens.pieter@comreza.be, ik hou van constructieve debatten!

Pieter

Pieter Geens - Comreza